Vrijwilliger in Beeld
“Ieder kind verdient het om gezien te worden”
Emiel Huijbens (20) is vrijwilliger bij FC Uitgeest; als scheidsrechter, en jeugdtrainer. Vorig jaar werd hij gevraagd om ook iets te betekenen voor de selectie.
“Nu ben ik ook vaste vlagger bij de selectie op de zondagen zowel uit als thuis. Vanaf 5-jarige leeftijd begon ik met voetballen bij de Kabouters. Ik wilde al vrij snel jeugdscheidsrechter worden, maar moest wachten tot ik oud genoeg was. Op mijn 14e begon ik met fluiten. Eerst op een half veld en later op een heel veld. Ik fluit de wedstrijden van Vrouwen 1 en geef ook training aan JO-12”. Emiel heeft het niet van een vreemde. Zijn opa, Wim Groen, vlagde bij USVU en is ook assistent-scheidsrechter geweest.
In zijn opleiding aan de universitaire pabo leert Emiel veel. “Zeker met training geven helpt het als je pedagogisch geschoold bent. Andersom neem ik mijn ervaringen bij FC Uitgeest ook mee in mijn studie en/of stage. Omgaan met andere mensen gaat me goed af. Op kinderen heb ik een natuurlijk overwicht. Door duidelijk uitleg te geven en waarom, wordt het door de kinderen goed begrepen wat ik van ze verwacht. Misschien sta ik over een tijdje voor de klas of ik doe iets in ortho-pedagogie. Hoe dan ook, ik streef ernaar om kinderen verder helpen om het beste in zichzelf naar boven te halen op een sportieve manier. Als voetballer en persoon, maar vooral ook om gezien te worden. Kinderen zijn leergierig, Na de F’jes train ik nu Onder 12. Deze leeftijdscategorie begrijpt wat meer en denkt na. Natuurlijk hoort tegengeluid er ook bij, maar ze willen graag beter worden. Fairplay hoort erbij en probeer een team mee te geven hoe om te gaan met de tegenspeler en waar ze tegenaan kunnen lopen. Als jeugdtrainer en -scheidsrechter heb ik leren omgaan met weerstand. Nu kijk ik daar doorheen en maak mijn eigen beslissingen en kan deze ook goed onderbouwen. Tijdens het vlaggen zeg ik sowieso niets terug.
Het mooiste van dit vrijwilligerswerk? Dat ik vanuit de club gewaardeerd word als scheids- en grensrechter. Vlaggen en fluiten is namelijk ook een onmisbaar onderdeel van het voetballen. En te zien dat een team zichtbaar vooruitgang boekt. Onbedoelde bekwaamheid is het mooist. Dat betekent dat het geleerde in hun systeem zit zonder erbij na te hoeven denken, en dat is nou precies de bedoeling!
Tijdens de zomerstop geniet ik van twee vakantiemaanden maar daarna begin ik helemaal opgeladen en met frisse moed weer aan het nieuwe seizoen. Ja, ik ben van plan om nog heel lang bij FC Uitgeest te blijven!”
In de hele breedte kan een grote amateurclub als FC Uitgeest zich gelukkig prijzen met zoveel vrijwilligers, die allemaal op zijn/haar manier een steentje bijdragen. Vooral bij de lage teams zijn vrijwilligers altijd welkom, bijvoorbeeld als trainer, fluiter of als extra handje in de kantine.