Vrijwilliger in Beeld

Hij kan zelf niet schaatsen, toch stak Herman van Sambeek (75), voormalig secretaris (1982-1991), van IJsclub Uitgeest zijn vinger op toen de ijsclub iemand zocht voor het bestuur. Inmiddels is hij ruim vijftien jaar voorzitter van de vereniging. Met helikopterview zorgt Herman ervoor dat alles reilt en zeilt binnen de ijsclub.

Het voorzitterschap bevalt Herman goed:
“Voorzitter zijn komt overal op hetzelfde neer, maar schaatsers zijn fijne mensen. Er is onderling altijd goed overleg en ik hoor nooit een ‘ja maar’. Dit werkt prettig en daar doe ik graag mijn best voor!”
Vrijwilligers die iets voor een ander doen moeten gekoesterd worden vindt Herman. “Over vrijwilligerswerk moet je echter niet te licht denken: De vrijwilligheid is betrekkelijk, want je bindt je toch aan afspraken en kost het altijd geld.

We bekostigen de IJsclub zelf d.m.v. contributie, subsidie en reclameopbrengsten uit het clubblad. We zijn blij met onze club hulpvaardige vrijwilligers. Verenigingen zijn voor iedereen belangrijk als bindmiddelen in de samenleving. Momenteel gaat de samenleving merkbaar terug naar het individu en wordt vaker voor de sportschool gekozen dan voor een vereniging. Dit maakt de samenleving schraler en egoïstischer. Jammer, want samen maak je de samenleving juist boeiender en levendiger.”

Vanuit zijn ervaring als politieagent in Uitgeest weet Herman hoe met mensen om te gaan, aan te sturen, vertrouwen te winnen en te geven én om mensen in hun waarde te laten. Als vertegenwoordiger van en als vraagbaak voor IJsclub Uitgeest trekt Herman, buiten de vergaderingen om, zelf ook laarzen aan om hand- en spandiensten te verrichten en brengt zelf het clubblad rond. Elk jaar wordt de landijsbaan weer onder water gezet met de hoop op een goede vorstperiode. Intussen wordt er met een trainingsgroep van 40 personen getraind in De Meent Bauerfeind. Hier organiseert de vereniging tevens het schoolschaatsen. Om in conditie te blijven wordt er het hele jaar door gefietst en zijn er in het verleden skeelerwedstrijden georganiseerd. “De ijsclub heeft één zwakte, en dat is het weer” aldus de voorzitter. “De meesten hebben echter maar één wens en dat is IJs. Dan kan iedereen op de landijsbaan komen schaatsen, we kunnen dan weer eens een Molenmerentocht organiseren of misschien deelnemen aan de Elfstedentocht. Voor ons zijn dát uiteindelijk de krenten in de pap!”